Een goede huisvrouw blijft thuis en zorgt voor het gezin.

Als ik dat zeg dan wordt ik echt héél vreemd zo niet boos aangekeken.
Gelukkig.
Maar tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw, en dat is nog helemaal niet zo lang geleden, hoorde het nu eenmaal zo. Dat vonden bijna alle Nederlanders in de jaren vijftig. ‘Dat getrouwde vrouwen konden werken, kwam niet bij mensen op.’ Bovendien bestond er zelfs een ‘arbiedsverbod’ voor vrouwelijke, getrouwde ambtenaren.
De emancipatie werd hierdoor ernstig tegengehouden en bekende en onbekende vrouwen streden er hard voor om deze wet en de geldende norm te veranderen. Bijvoorbeeld Hilda Verwey-Jonker (1908). Zij was moeder van vier kinderen, maar had daarnaast een fulltime carrière als gemeenteraadslid voor de SDAP en vanaf 1946 voor de PvdA in Eindhoven, lid van de Eerste Kamer, lid van de Sociaal-Economische Raad (SER) en van verschillende andere adviescommissies. Daarnaast publiceerde ze als sociologe over uiteenlopende onderwerpen en hield veel lezingen, die allemaal emancipatie als kernonderwerp hadden.

Het paradoxale van het hele verhaal is dat juist in de kringen van de Socialisten nog een (historische) weerstand bestond tegen werkende moeders. Zij associeerden dat met vrouwenarbeid in de negentiende eeuw, toen arbeidersvrouwen vaak onder erbarmelijke omstandigheden moesten werken om te voorkomen dat het gezin van honger omkwam. Dat vrouwen het zich konden veroorloven om thuis te blijven en te zorgen voor een goed gezinsleven, was in de ogen van de vakbonden een verworven recht dat ze niet zomaar wilden opgeven.

Uiteindelijk zorgde Corrie Tendeloo ervoor at in 1955 het arbeidsverbod werd afgeschaft en in 1956 ook de ‘handelingsonbekwaamheid’ van getrouwde vrouwen.

Gelukkig mag iedere vrouw, getrouwd of niet, in deze tijd haar eigen keuze maken. En als die keuze gemaakt wordt vanuit wie jij werkelijk bent, wat jij graag wil en wat goed voor jou is, dan is iedere keuze goed.

Ik zelf ben ook opgevoed vanuit de overtuiging dat meisjes/vrouwen goed waren voor het huishouden, dat ze niet in staat waren om logisch te denken en dus ook niet hoefden te leren. Het is dat mijn vader zich had te houden aan de leerplicht waardoor ik gelukkig naar de havo kon. Maar doorstuderen was er niet bij, hoe zeer ik daarvoor ook gepleit heb.

Later heb ik dat ingehaald en goedgemaakt. Ik ben altijd blijven werken, niet altijd fulltime maar ik deed wel wat ik leuk vond. En toch, toen 30 jaar geleden mijn oudste geboren werd vond iedereen het prachtig dat ik, parttime, bleef werken. Bij de 2e kreeg ik de opmerking “kun je dat wel aan? Zou je dat wel doen?” en bij de 3e werd ik ronduit of achter mijn rug om gewoon voor slechte moeder uitgemaakt. Ik wist dat ik een betere moeder zou kunnen zijn als ik mijn eigen ding kon blijven doen en voor mij was dat een betaalde baan en uiteindelijk een eigen bedrijf.

Hoe is dat voor jou? Wat is jouw keuze? Wil je het hier met me delen?

Foto: retro>>afbeeldingen>>powervrouw