Nieuwjaarsdag 2015. Ik zit een beetje voor mij uit te mijmeren. Soms heb ik dat. Beetje terugkijken. Beetje vooruitkijken. Deze keer ging het ‘beetje’ terugkijken ineens over in ‘heel ver’ terugkijken. Zeg maar mijn hele werkzame leven langs. Van mijn 19e aan het werk. Van de ene baan in de andere gerold. Altijd overal op inspringen en gewoon doen! Al doende veel geleerd. Ook gestudeerd, naast het werk. Maar uiteindelijk met die studie niets gedaan want kinderen kondigden zich aan. Wel blijven werken. Weer iets anders. Weer iets nieuws.
Van ‘executive secretary’ naar PRmedewerker, manager uitzendvestigingen, re-integratiecoach, docent, trainer. Mediator. Nieuwe studie. Nieuwe richting. Alweer.
Dus ik somberde een beetje voor mij uit. Vond mijzelf een jobhopper. Een vogel in de vlucht, van her naar der van hot naar overal en nergens.
Mijn lief zat dat zo eens aan te kijken en zei “Nergens? Hoezo nergens? Kijk nou eens écht terug. Kijk eens wat je allemaal geleerd hebt. Welke hobbels je hebt overwonnen. Een gezin met 4 kinderen, een eigen re-integratiebedrijf én een HBOstudie. Hoezo nergens?”
En, zoals wel vaker, hij nam mij mee op een inzichtelijke reis langs al mijn vaardigheden en ontwikkelde competenties.
“Leuk”, dacht ik. “Maar wat kan ik hiermee? Met dit inzicht en dat overzicht over die lange reis die ik afgelegd heb? Als dat gezwoeg en gedoe? Kan ik mensen daarmee helpen?” Ik kwam er niet uit, zette mijn gesomber voor nu op zij en ging over tot de orde van de dag. Voorbereiden op een medische nascholing. Ik sloeg mijn boek open en het eerste dat ik las was de definitie van gezondheid volgens de NHO (National Health Organisation) “Gezondheid is een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en maatschappelijk welzijn en niet slechts de afwezigheid van ziekte of andere lichamelijke gebreken”.
Bam! Ineens kwam ie binnen. Je moet hem nog een keer lezen om het te zien maar ik zag ‘m. Ik zag ineens hoe het allemaal in elkaar zit. Wat ik te doen heb. En ging aan de slag.
Wordt vervolgd!