Werkdruk? Een keuze…

Werkdruk is een keuze

We kennen het allemaal: drukte op het werk. Dat s niet altijd leuk maar ook niet per se heel erg vervelend. Drukte of het druk hebben kan ook voor positieve stress zorgen, een goed gevoel als je iets afhebt of als je iemand geholpen hebt, een goede omzet hebt gedraaid of tevreden klanten hebt.
Werkdruk is iets anders dan het druk hebben. Als je goed met stress en drukte om kan gaan is er meestal niets aan de hand, als je je grenzen goed kunt bewaken ook niet.
Werkdruk ontstaat wanneer de werkbelasting en de belastbaarheid uit balans raakt. En de gevolgen van werkdruk is weer werkstress.

Regeltjes en zo

Op dit moment, en eigenlijk al veel langer is bijvoorbeeld binnen het onderwijs veel te doen over werkdruk. Dit in verband met de vele regels, de administratieve zaken tekorten in personeel etcetera, etcetera.

Wanneer treedt werkdruk op? Ik noem een paar (werk)oorzaken:
– je krijgt je werk niet binnen de gestelde tijd af
– je kunt niet aan de gestelde eisen voldoen
– je hebt te maken met procedures die niet werkbaar zijn
– onderbezetting
– sfeer
– geschiktheid voor de functie (loop je steeds op je tenen? Of verveel je je suf?)
– collega’s die niet voldoende kennis hebben of ‘de kantjes er van af lopen’
– te hoge workload
– niet of slecht werkende systemen
– reorganisaties
– geen leidinggevende waar je terecht kunt
– conflicten op de werkvloer
– ‘overwerk cultuur’
– onduidelijkheid in verantwoordelijkheden
– onduidelijke taakomschrijving
– veel ontevreden klanten of veeleisende klanten
– te weinig pauzes
– en nog meer…

Werkdruk zit in je

Dat zijn de mogelijke oorzaken van buitenaf. Goed om te weten.
Maar.
Wat voor mij véél belangrijker is, zijn de oorzaken van binnenuit. Persoonlijke kenmerken en de persoonlijke situatie waar jein verkeerd op het moment dat je werkdruk of werkstress ervaart.

Ook daarvan is de lijst onuitputtelijk. Ik noem er slechts een paar.
– je mentale weerbaarheid
– het vertrouwen dat je in jezelf en je eigen kunnen hebt
– je vaardigheid om ‘nee’ te kunnen zeggen tegen je leidinggevende, je collega’s, je directeur, de wereld om je heen
– perfectionisme
– angst voor baanverlies (en alles wat daaruit voortvloeit)
– je heel erg verantwoordelijk voelen
– controle of moeilijk kunnen loslaten.

Ik ben dit artikel begonnen met ‘werkdruk is een keuze’. Ik zal, zeker in het onderwijs, hiermee best veel mensen tegen de haren instrijken. Toch geloof ik dat het zo is. Want werkdruk gaat volgens mij niet om de factoren die in het eerste rijtje staan.
Werkdruk gaat volgens mij over hoe jij er mee omgaat. Welke keuzes jij maakt en of je jezelf bovenaan het lijstje zet of helemaal onderaan. En uit welke overtuiging je dat doet.
Voor wie kies je? En kies je vanuit angst of vanuit het besef dat het altijd jouw eigen keuze mag zijn?

Who’s side are you on?

Een voorbeeld? Stel je bent iedere donderdag vrij. Je duo collega is al een tijdje ziek en iedere keer vraagt je directeur of je alsjeblieft toch kan komen werken, want ja, “je weet toch, er is nou eenmaal geen vervanging te vinden”. Donderdag is de enige dag van de week dat je even tijd voor jezelf hebt en de enige dag dat je even bij je ouders langs kunt gaan.
En toch besluit je om te gaan werken. Want ‘ach iemand moet het toch doen’ of ‘we kunnen toch moeilijk die kinderen weer naar huis sturen’ of… vul zelf maar in welk argument je verzint.
En zo ontstaat een stukje werkdruk.

Maar klopt het wel? Vraag je je dat wel eens af? Wat betekent het voor jou? En wie is hier eigenlijk verantwoordelijk?

Extreem plichtbesef, extreem verantwoordelijkheidsgevoel. Of angst voor ontslag of een Boze Baas. Kies maar welke past.

Dat is wat ik bedoel met: werkdruk is een keuze. De keuze om niet voor jezelf te kiezen.

Reactie? Graag!