Vrij zijn in verbinding – De kunst van het loslaten

Vrij zijn in verbinding: de kunst van het loslaten

Het is februari 1997. Voor ons staan op een rijtje: 8 paar skischoenen variërend van maatje 22 tot maat 42. 8 paar ski’s en skietjes. In een aantal koffers zitten 8 skipakken, 8 zonnebrillen, 8 sneeuwbrillen, mutsen, handschoenen en nog veel meer. Mijn man en ik staan er ingelukkig bij te kijken voordat we aan het grote Inpakken beginnen. Voor het eerst gaan wij met ons nieuw samengestelde gezin op vakantie. Auto met aanhanger. Wintersport. Kinderen leren overdag skiën en ’s avonds spelen we spelletjes met elkaar. Family time. Verbinding.

Nu

Het is februari 2017. Met z’n 2en zijn mijn man en ik op weg naar Oostenrijk. Wintersport. Zoals ieder jaar de afgelopen twintig jaar. Met een dakkoffer vol ski’s en snowboards. Voor het eerst rijden we alleen, slechts 1 auto. Ik heb regelmatig de neiging om achterom te kijken: waar zijn de andere auto’s? Want de ploeg is inmiddels uitgebreid met schoonzonen en –dochters en zo reden we de laatste jaren met meerdere auto’s richting wintersportfun.
De kinderen komen vannacht. Samen hebben ze besloten dat ’s nachts rijden fijner en handiger is.

Traditie denken

Vanuit de traditie die wij ingezet hebben, ieder jaar met zijn allen op wintersportvakantie, willen we ook het liefst in die traditie blijven denken. Dat is het veiligst. Willen wij iedere dag iedereen om ons heen hebben, ’s avonds spelletjes spelen, een goed gesprek bij de gezamenlijke maaltijd, lachen en lol maken met elkaar. Samen skiën of boarden. Samen lunchen en koffiedrinken. Vanuit mijn verlangen om mijn gezin ‘bij elkaar te houden’ wil ik het liefst iedereen vasthouden en laten leven volgens de regels en plannen die ik heb bedacht, het stramien dat wij samen hebben neergezet. De kaders die maken dat we doen ‘zoals het hoort’. Want, immers, als je met elkaar op vakantie gaat dan blijf je bij elkaar. Ik heb lang gedacht dat ik dat koste wat kost moest vasthouden.

Anders denken

Een aantal van ons gezelschap wil 2 dagen naar een groter en uitdagender skigebied in de buurt. Een zoon en schoondochter gaan zelfs een nachtje ergens anders slapen, een andere zoon gaat een dag een vriend opzoeken in een ander skigebied, een flink stuk verderop.
Een dochter met schoonzoon gaan zijn ouders opzoeken die ook op wintersportvakantie zijn. En, zoals ik al schreef, zelfs het samen reizen zit er dit jaar niet in.

Alles wat je loslaat komt naar je toe

Maar ik heb geleerd dat loslaten beter werkt. Dat ik door los te laten beter in verbinding ben dan wanneer ik vasthoud. Dat het niet míjn vakantie is maar die van óns. Dat even weggaan OK is en juist maakt dat je graag weer terugkomt. Dat mijn regels of ideeën niet per sé de enige juiste zijn. Dat, als je je kinderen in een keurslijf drukt dat ze er dan júist uit willen. Omdat het knelt. Niet past. En dus heb ik mijzelf geleerd om dat los te laten. En gaat iedereen nog steeds met plezier mee. Omdat iedereen de vrijheid ervaart om te doen wat hij (of zij) wil en te zijn wie hij (of zij) is. Keuzes heeft en kan maken die gerespecteerd worden. Door iedereen.
Voor mij is dat óók Vrij zijn in verbinding.
Vrij zijn in verbinding is een van de stappen die je zet op weg naar de Powervrouwin jou!

Wil jij ook leren loslaten? Op de goede manier? Kijk dan eens bij de module ‘Vrij zijn in verbinding’.